საზღვრებმა გაიმარჯვეს

 

ფრანგულ გაზეთ „ლე ფიგარო“-ში («Le Figaro») სათაურით „საზღვრებმა გაიმარჯვეს“, გამოქვეყნებულია ინტერვიუ სტრატეგიული კვლევების ფონდის დირექტორის მოადგილესთან, გეოპოლიტოლოგ ბრუნო ტერტრესთან, რომელსაც ჟურნალისტი იზაბელ ლასერი ესაუბრება.


„ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში მსოფლიოს ქვეყნების საზღვრებმა სამი ძირითადი რყევა გადაიტანეს: ტერორიზმი, მიგრანტები და პანდემია. ასეთი სამმაგი შოკის შემდეგ, როცა ევროპაში ყველას ეგონა, რომ სახელმწიფოთა საზღვრები თითქმის გაუქმებული იყო, მათი კონტროლის აუცილებლობა დადგა. ცივი ომის დასრულებიდან 30 წლის შემდეგ ჩვენ ციკლის დასრულების მოწმენი ვხდებით: ღია პლანეტაზე ოცნება გაფერმკრთალდა, საზღვრებმა თავიანთი „დანიშნულება დაიბრუნეს“, მათ „გაიმარჯვეს“. ეს შესამჩნევია იმითაც, რომ ყოველი შედარებით ახალი სახელმწიფო ენერგიულად ცდილობს თავისი ტერიტორია მკაფიოდ შემოფარგლოს. მაგალითად, აფრიკაში, აზიაში, არაბეთის ნახევარკუნძულზე. ინდოეთ-ჩინეთის სასაზღვრო დაპირისპირება მოწმობს, რომ ამ პრობლემამ გლობალური ხასიათი მიიღო. ასე რომ, „საზღვრების დაბრუნება“ მხოლოდ ევროპული მოვლენა არ არის“, - ამბობს ბრუნო ტერტრე ინტერვიუში.


„კაცმა რომ თქვას, სახმელეთო საზღვრების ხაზი დღეს ნაკლებად იცვლება. უკან დარჩა მე-19 და მე-20 საუკუნეები, როცა საზღვრებისა და ტერიტორიების გამო თითქმის ყოველწლიურად ომები ხდებოდა. მაგრამ რეციდივები მაინც არის: როცა ახალი სახელმწიფო იბადება, ის ცდილობს ადრე არსებულ რეგიონულ საზღვრებს დაუბრუნდეს. ამას მოწმობს მთიანი ყარაბაღის კონფლიქტიც, როცა გასულ 2020 წელს აზერბაიჯანმა საერთაშორისოდ აღიარებული საზღვარი რეალურად აღიდგინა.


საზღვრების გაუქმება ჯიჰადიზმსაც სურს: გავიხსენოთ „ისლამური სახელმწიფოს“ ექსკავატორები, რომლებიც 2014 წელს სირიასა დაერაყს შორის არსებული საზღვრის („საიქს-პიკოს ხაზის“) აღმნიშვნელი ატრიბუტები გაანადგურეს. დიდი სახელმწიფოები, მაგალითად, რუსეთი და ჩინეთი,  თავიანთ საზღვრებსმიღმა გაწევას ცდილობენ. რუსეთის ლიდერი ვლადიმერ პუტინი აცხადებს, რომ „რუსეთის საზღვრები „არსად არ მთავრდება“. საზღვრებს მიღმა გასვლაში ვგულისხმობ იმასაც, რომ რუსეთი თავის პასპორტებს არიგებს აფხაზეთში [და სამხრეთ ოსეთში], გზავნის „თეთრმუზარადიან“ ჯარისკაცებს (სამშვიდობო ძალებს) ყოფილი საბჭოთა კავშირის სხვადასხვა კუთხეში. ასევე საზღვრებს მიღმა გასვლის მცდელობას ნიშნავს, როცა ზოგიერთი ოდესღაც დიდი ქვეყანა დღეს „გულის საზღვრებზე“ ლაპარაკობს, მაგალითად თურქეთი“, - ამბობს ფრანგი გეოპოლიტოლოგი [როგორც ჩანს, თურქეთთან მიმართებით ბრუნო ტერტრე გულისხმობს 2016 წელს თურქეთის პრეზიდენტის რ.ერდოღანის გამონათქვამს რიზეს უნივერსიტეტის სტუდენტებთან შეხვედრისას - „გულში საზღვრების გავლება შეუძლებელია, ნუთუ შესაძლებელია რიზეს ბათუმისგან განსხვავება, ედირნესა და სალონიკის განცალკევება“ - ს.კ.).


„ხდება ხოლმე, რომ ექსპანსიონისტური სახელმწიფო საზღვრებთან დაკავშირებულ პირობას არღვევს ხოლმე. ასე მოხდა ყირიმთან მიმართებით, როცა რუსეთმა ტაბუ დაარღვია. ჩემი აზრით, ყირიმი კიდევ დიდხანს იქნება ოკუპირებული, ბალტიისპირეთის სამი ქვეყნის მსგავსად, 1945 წლიდან 1991 წლამდე, თუმცა ისინი ჩვენს რუკებზე დამოუკიდებელ სახელმწიფოებად ფიგურირებდნენ“.


„ევროკავშირისათვის დღეს დიდი პრობლემაა მისი გარე საზღვრის გამაგრება. მე ვთვლი, რომ შენგენის ზონასთან დაკავშირებით ჩვენ იგივე შეცდომა დავუშვით, რაც ევროსთან მიმართებით ჩავიდინეთ. საერთოდ, ეს ორივე ლამაზი პროექტია, მაგრამ სავალუტო კავშირი ჩვენ ეკონომიკური პოლიტიკის დაახლოების გარეშე შევქმენით, თავისუფალი გადაადგილება კი გარე საზღვრების დაცვის გარეშე დავადგინეთ. ვფიქრობ, რომ ევროკავშირის შიგნით თავისუფალი მოძრაობა განმტკიცებული უნდა იყოს გარე საზღვრების გაძლიერებული დაცვით.


რასაკვირველია, არასწორი იქნებოდა, რომ საზღვრები სასწაულმოქმედ საშუალებად ჩავთვალოთ ტერორიზმთან ბრძოლაში. ბევრ სახელმწიფოში ტერორისტული აქტები იმ უცხოელების მიერ ხდება, რომლებმაც საზღვრები სრულიად კანონიერად გადაკვეთეს. საზღვრებმა შეიძლება დაამუხრუჭონ ან შეამცირონ ტერორისტთა მოქმედება, მაგრამ მათ მოქმედებას ვერ აღკვეთენ...


და ბოლოს, ისეთი ნეოიმპერიალისტური საზღვაო სახელმწიფოები, როგორიც არის, მაგალითად, თურქეთი ან ჩინეთი, თავიანთ პარტიას თამაშობენ და საზღვაო სამართალს არავიტარყურადღებას არ აქცევენ. ასეთი პრეცედენტია პეკინის მოქმედება სამხრეთ ჩინეთის ზღვაში... ყოველ შემთხვევაში, დღეს საზღვრებისთვის ახალ ბრძოლებს ზღვებშიც უნდა ველოდოთ“, - ასკვნის ფრანგი გეოპოლიტოლოგი.


წყარო: https://www.lefigaro.fr/international/bruno-tertrais-les-frontieres-ont-gagne-20210407

მოამზადა - სიმონ კილაძემ

 

 





მსგავსი სიახლეები
„დიდ“ ბრიტანეთს აზიელები მართავენ“ - რას წერს „ალ-მასრი ალ-იოუმი“
„ევროკავშირმა ვერ გათვალა, რომ უკრაინულ ხორბალს ასეთი ნეგატიური ეფექტი ექნებოდა“ - რას წერს "ლე ფიგარო"
"გერმანია უარს აცხადებს უკრაინისათვის სამომავლოდ დამატებითი იარაღის მიწოდებაზე" - The Daiy Telegraph
„დასავლეთის ურთიერთობა აფრიკისა და აზიის ქვეყნებთან კრახის ზღვარზეა, რუსეთის სასარგებლოდ“
„პოსტსაბჭოთა ქვეყნებს სურთ მსოფლიო მხოლოდ შავ-თეთრ ფერებში დაინახონ" - რას წერს უცხოური პრესა
"და ისევ ყირიმი" - რას წერს ფრანგული ჟურნალი
როგორ გადააქცია რუსეთმა ამერიკის მიერ გაწვდილი დახმარების ხელი შემზარავ დეზინფორმაციად - The Washington Post
„პუტინის დაპატიმრების“ რეპრიზი სომხურ-რუსულ ცირკში, შექსპირული სტილით“ - რას წერს უცხოური პრესა
„გერმანია უკრაინისათვის იარაღით დახმარებას გაზრდის“ - უცხოური პრესა
"სააკაშვილმა სისტემა შექმნა, რომელიც პირდაპირ ახორციელებდა ადამიანთა მოკვდინებას, დაშინებას, ტერორსა და შანტაჟს"
"დათვი და დრაკონი: რუსეთისა და ჩინეთის კავშირი რეალური გახდა" - Parlamentní listy
„რომელი უფრო ძლიერია - რუსეთისა თუ ჩინეთის არმია?“ - რას წერს „ლე ფიგარო“
"ფრანგული პოლიტიკური ელიტა საკუთარ ქვეყანას ასუსტებს, ვლადიმერ პუტინის სასიხარულოდ" - Die Welt
"ჩინური საშუამავლო დიპლომატიის ჭეშმარიტი მიზნები" - რას წერს იაპონური გამოცემა
"ჩინეთის ლიდერის მოსკოვში ყოფნის მიუხედავად, კიევ-პეკინს შორის დიალოგი მაინც შესაძლებელია" - The Guardian
"რუსეთ-ჩინეთის ლიდერების სამიტი დასავლეთის გამოწვევას წარმოადგენს" - The Wall Street Journal
"ნიშნავს თუ არა სი ძინპინისა და ვლადიმერ პუტინის მოსკოვური სამიტი ჯო ბაიდენის უკანდახევას?" - Newsweek
"ჩემი მხარდაჭერა ყველა ქალს, ვინც სექსუალური შევიწროების და ძალადობის წინააღმდეგ ხმას ამოიღებს"
"კიევისადმი ვაშინგტონის მხარდაჭერა პირობითია" - The Guardian
"ამერიკის საფინანსო სისტემას კრიზისი ემუქრება" - რას წერს გაზეთი „საბაჰი“