12 მაისის 'მემორიდან': 11 წლის წინათ, როდესაც ევროკავშირის წარმომადგენლობაში ვმუშაობდი პოლიტიკურ ანალიტიკოსად, გვეკრძალებოდა პოლიტიკურ თემებზე პირადი საჯარო მოსაზრებების დაფიქსირება. მხოლოდ აქტუალური 'ნიუსების' გაზიარებით შემოვიფარგლებოდი. ეს საჯარო განცხადება ჩემმა მაშინდელმა უფროსმა გააკეთა. მხოლოდ ელჩს ან მის არყოფნაში მის მოადგილეს, აქვთ მოზომილი დიპლომატიური საჯარო განცხადების გაკეთების უფლება. ისიც ოფიციალურ ბრიუსელთან [სხვა ელჩებს საკუთარ დედაქალაქებთან] შეთანხმებით.

ვფიქრობ, რომ ამითაც უნდა შევახსენო იმ ეპოქაში მცხოვრებ ნორჩი ასაკის ხალხს, ზრდასრულ გულმავიწყებსა და შერჩევითი მეხსიერების მქონეთ თუ სად ვცხოვრობდით. ახლა ცალკეული უნამუსოები რომ "აღშფოთდნენ" თუ ეს როგორ გამოუშვეს ნიკა მელია ციხის სხვა გასასვლელიდან და შემდეგ 'მაზერატი' არ შეიმჩნიეს. ამ ზოგიერთ ზრდასრულთ არ "ახსოვთ" ევროპელების დაჟინებული მოთხოვნით, ციხიდან გამოსული ნახევრად ცოცხალი, აწ გარდაცვლილი სულხან მოლაშვილის გამოსვლა და ნაცრეჟიმის მიერ გაუბედურებული სხვა პატიმრები და მათი ოჯახები.

თუმცა, მე 'ფეისბუქ-მემორი' ნამდვილად არ მჭირდება. ყველა და ყველაფერი ცხადად მახსოვს, ჯალათებიც და ყვარყვარეებიც...

2010 წლის მაისი, პერ ეკლუნდი, "100 ათას სულ მოსახლეზე 400 პატიმარი მოდის"