ენმ-ის არჩევნებში მთავარი საკითხი იყო არა ის, ვინ გახდებოდა თავმჯდომარე, არამედ ის, შეინარჩუნებდა პარტია ერთიანობას თუ გაიხლიჩებოდა. ჯერჯერობით ისე ჩანს, რომ პარტიამ ერთიანობა შეინარჩუნა, - ამის შესახებ სოციალურ ქსელში პოლიტოლოგი გია ნოდია წერს.

მისი თქმით, თუ არჩევნების პროცესს და შედეგს ხარისხიანი დემოკრატიის კრიტერიუმებით შევხედავთ, მოსაწონი ბევრი არაფერი იყო. 

"სერიოზული დისკუსია პარტიის განვითარების გზებზე ან ქვეყნისთვის სასურველი პოლიტიკის შინაარსზე, არ ყოფილა. ამის მაგივრად იყო პიროვნული დაპირისპირება არცთუ მისაღები მეთოდებით და შეჯიბრი იმაში, ვინ არის მიხეილ სააკაშვილის ყველაზე ერთგული.  

მთავარი ოპოზიციური პარტიის ლიდერი უნდა იყოს პოტენციური პრემიერ-მინისტრი. რამდენად დამაჯერებელი იქნება ამომრჩევლისთვის პრემიერ-მინისტრ ლევან ხაბეიშვილის პერსპექტივა? ეჭვის საფუძველი არსებობს. 

მაგრამ თუ ქართული გამოცდილებიდან ამოვალთ, ეს არჩევნები გარკვეული მიღწევაა. დამარცხებულმა კანდიდატებმა გამარჯვებულს მიულოცეს და პარტიაში დარჩნენ. ენმ-მა უკვე მეორედ აირჩია თავმჯდომარე გზით, რომლის დემოკრატიულობა ეჭვს არ იწვევს. პროცესი არც ერთი რომელიმე ადამიანის ან ჯგუფის, მათ შორის პარტიის გამაერთიანებელი ფიგურის, მიხეილ სააკაშვილის, კონტროლს არ ექვემდებარებოდა (ან ამის თქმის კონკრეტული საფუძველი არ არსებობს). 

კი, ფული ალბათ თამაშობდა როლს, მაგრამ ის ყველა დემოკრატიაში თამაშობს როლს. თუ პარტია დისპროპორციულადაა დამოკიდებული ერთ რომელიმე დონორზე, ამ უკანასკნელს ამბიცია ექნება, პროცესზე გავლენა მოახდინოს. ამას მხოლოდ ის შეიძლება ეშველოს, რომ ბევრი სხვადასხვა დონორი იყოს.  

უფრო გრძელვადიანად რა მოხდება, სხვა საკითხია. პარტიის ყურადღება მიხეილ სააკაშვილის გადარჩენაზეა - აქტივისტების მოთხოვნაც ესაა. ემოციურად ეს სრულიად გასაგებია, მაგრამ, თუ რეალისტები ვიქნებით, პარტიას ამ მხრივ ბევრი არაფრის გაკეთება შეუძლია. მისი პრიორიტეტი უნდა იყოს 2024 წლის არჩევნებისთვის მზადება - ეს ამოცანა კი მიჩქმალულია. 

მოკლედ, დიდი ოპტიმიზმის საფუძველი არ არსებობს. რაც შემიძლია ვთქვა, არის ის, რომ ჯერჯერობით, როგორც ჩანს, ჩვენი საზოგადოება უკეთეს დიდ ოპოზიციურ პარტიას ვერ ქაჩავს, ამიტომ რაც გვაქვს, ის დავაფასოთ. სტრატეგიულად, პროგრესი იქნებოდა უკეთესი და თან ძლიერი ოპოზიციური ორგანიზაციის შექმნა, მაგრამ ამას პირი არ უჩანს,"- წერს გია ნოდია.